Thursday, April 28, 2011

මල් සුවඳ



ක්ෂිතිජය දෙස බලා වත්
ළඟ ළඟම එන
මරණය ගැන
කවි ලියත හැකි වෙද ඔබට

වියලි මරු කතරක
කුඩා කෙම් බිම් කඩ පුරා
අයාලේ දුර යන
මල් සුවඳ හඳුනන විට

Thursday, April 14, 2011

අවුරුදු කිරිබත


ඕන්න වීතරාගීත් අවුරුදු සැමරුවාලු.ඒකත් යස්ස සැමරිල්ල.නිවාඩු තිබ්බෙත් දවස් දෙකෝම දෙකයි.පලවෙනි දවස ජාල ගත වෙන්නයි අතපසු වුණ නින්ද සම්පූර්ණ කරගන්නයි ගත වුණා .දන්න කියෙන යස්සයො බරාස්සයො එක්ක චැට කරලම කරුවල වැටුණා.ඊට පස්සෙ මව් තුමියගෙ දේශනාවකට සවන් දීල එහෙම ළමයා නිදා ගත්තෙ නොනගතේට කලින් නැගිටලා පොත් මේසෙ සහ ඇදුම් පෙට්ටගම් පිලිවෙලක් කරන්න හිතා ගෙන.

මොන උදේ පාන්දර 7ට විතර සද්දෙ ඇහිලා බැලින්නම් නොනගතේ උදා වෙලා ඉවරයි.මොනවා කරන්නද?තව පැයක් හමාරක් හාන්සි වෙලා ඉඳලා ලැජ්ජ නැති කමට ආයෙත් පරිගනකයාට මූණ ඔබා ගත්තා.යක්සයත් ඔන්ලයින්.ආයෙ ඉතින් කවර කතාද.උන්දා එක්ක කතාවක් දාල,ඉඳිකට්ටා එක්ක අවුරුද්ද ගැන සමාලෝචනේක යෙදිලා,ජෙමා එක්ක රටකරවන ඇත්තන්ට සුබ පතලා ,හච්චින් යවලා ඉවර වෙද්දි හත්වලාමේ වෙලාව 12යි.1ට නෙව අවුරුදු උදාව.කාල වරෙන්කො කිව්වලු.දඩි බිඩි ගාල අස් පස් කරලා නාන්න කරාමේ යටින් හිට ගත්තා විතරයි චට පට ගාලා පුපුරන්න ගත්තෙ නැද්ද.මම හිතන්නෙ මම නාන සතුටට.:))ඒ කිව්වෙ මේ සුබ අලුත් අවුරුද්ද වීතරාගී ඇරඹුවෙ කරාමයක් යට හිටගෙන.:)))))ඕකට යටි හිතින් අම්බානකට සතුටු වෙන අයත් ඉන්න බව මම දන්නවා.

ඊට පස්සෙ අපෙ ආදර බර මලයා අරන් දුන්න අලුත්ම වස්තරෙත් ඇඳගෙන පරිගනකයා ඉදිරියෙම වාඩි වෙලා වීතරාගී වැඩ.අම්ම ලිප ළඟ ඉද්දි මොනා වුනත් මේ ඉඳිල්ල නාකයි නෙව.ඒ හින්දම කුස්සියට පොඩ්ඩක් හොට දාල;

"එහෙනම් මම ලුණු මිරිස් හදන්නම් නේද?" කියලා ඇහුවා.

"ඒ මොකටද?"
අම්මා සිනා නොමසෙන් දසන් දක්වා ලීලාවෙන් ඇහුව.

"අයි කිරිබත් කන්න.."
මමත් බබා.

"මොන කිරිබත් ද..?මම ඉව්වෙ නැ.බතුයි කිරි බතුයි දෙකක්..."£$%&/()=?^?=)(/&%$%&/()=?^?=)(/&%$£$%&/.....

ඒ වතාවෙ නම් වීතරාගී හොඳටම අවුල් වුණා.තමන්ගෙ වරද නෙ.හොඳ වැඩේ.වැහුවා පරිගනකයාව.දිව්ව කුස්සියට .ගත්ත කැකුළු හාල් සහ පොල්.ඉව්ව කිරි බත්.කට්ට සම්බලුත් ඒ කිව්වෙ ලුනු මිරිසුත් හැදුවා.නැකත උදා වුණා.අම්මලා මල්ලිලා ඔක්කොම නිදි.බෙදා ගත්තා ලොකුවයින් කිරිබත් කැලී දෙකක්.තනියම දෙසා බැවා.ඔහොමයි වීතරාගීගෙ නව වසර.කාටවත් කියන්න එහෙම එපා.මේක තමයි වීතරාගී රසම කිරිබත් කාපු අවුරුද්ද...(අම්ම නිදි හොඳ වෙලාවට ;) )

කොහොමින් හරි උදා වුණ අලුත් අවුරුද්දෙ මේ සැනසුම දිග කලක් රැඳේවා හැමෝටම......අමතක කරන්න එපා අප්පමදෝ අමත පදං :)) ජය වේවා යාලුවනේ..:D

Tuesday, April 12, 2011

ළමයා සහ මම


කතාව 01

ළමයා අහිංසකයි.හිත යන පෙනුම.දැක්ක ගමන් හිත් බැඳුනද මන්දා.උත්සාහයකින් තොරව කොහොම අත හැර දමන්නද?ඒකයි උත්සහ කලේ.අසාර්තක වුණා තමයි.හැමදාම මෙහෙමම ඉන්න කල්පනා කලා තමයි.ඒත් හිතන පතන දේම කරන්න ලැබෙනවා නම් ජීවිතේ මොන තරම් සුන්දරද?හිත හදා ගත්තා.එහෙමයි සාමන්‍ය ව්‍යවහාරෙ.

විකල්පෙකට හිත හැරවෙන්නෙ ඒකයි.ඒකත් අවුරුදු 10කට පස්සෙ.සුපුරුදු සිනා කතා.නුපුරුදු දිස්නය.රස්නය.ඇලෙන්න බැඳෙන්න ඊටත් වඩා වෙන මොනවද?බැඳුණේ ඒකයි.වෙන හේතුවක් තිබුණෙ නැ.අවස්තාව දුක් බර එකක්.එහෙම අවස්තාවක ආකර්ෂණ විකර්ෂණ ප්‍රබලව සිද්ද වෙනවා.ආ වේගෙන්ම ආපහු යවන්න වුණේ දුක සමනය වුණා කියලා හිතුන නිසා වෙන්න ඇති.කිරිත් එක්ක සමහන්.

කතාව 02

ළමයා දඟකාරයි.කටකාරයි.හැඩකාර අඩු වුණාත් දයාබරයි.පෙම්බරයි.සුළි කුණාටුවකදි බේරගත්ත නැව.කොහොම අත හරින්නද?ඇලුම් බැඳුම් වේගවත්.වේගවත්.පරස්පර නොපෙනෙන්නෙ එපමණම තදින් බැඳී සිටිය නිසා වෙන්න ඇති.කවචය ඇතුලෙ ස්ථාවරව ඉන්න ලැබුණා තමයි.ඒත් පිටස්තරය එක්ක ගනු දෙනු අසාර්ථකයි.ළමයා දක්ෂයි.දක්ෂ විදිහට ගණුදෙනු කල නිසාම ව්‍යාපාරය දියුණු වුණා.යාන වාහන සහිත ප්‍රාග්ධන නැව් කර්මාන්තෙට යොදවද්දි මම සිප්පි බෙල්ලෙක් වෙලා පහලට වැටුනා.වැටුනම නෙවෙයි.මම වැටෙන්න දීලා බලාගෙන හිටියා.ඉකිරිච්චියෙක් ඇවිත් කට්ටෙන් ඇහැලා සිහිය ගන්න කල්ම මම හිටියෙ අසිහියෙන්.තවමත් අසිහියෙන්ද කොහෙද?ඉකිරිච්චියෙක්ට ආදරය කරන්න පුළුවන්ද?හැබැයි අපි දෙන්නටම කටු තියෙනවා ;)

කතාව 03

මේක තමා අමුතුම කතාව.දුකද සැපද නොතේරෙන.ළමයා ආඩම්බරයි.ආඩම්බර වෙන්න තිබ්බෙ කටුවක් විතරයි.අනින්න පුලුවන් වර්ගේ.ඒත් කාටවත් අනින්න නොගිය නිසාම අහිංසක පෙනුමටයි පෙනුනෙ.මම අල්ල ගත්තා.කූඩු කරගත්තා.හිර කරගත්තා.සැනසුවා.සැනසීම සමඟ වැනසීම.සම ප්‍රමාන වලින්.සැනසීම වැනසීමට අනුපානයක් ලෙස.කූඩුව ගෙදර තියලා මම කිමිදුණා.මුතු හොයන්න.මාල බඳින්න හිතක නොතිබුණාම නෙවෙයි.මාලෙ හුය ගැලවුණා.තැනක් හොයා ගන්න බැරිවෙන්න.මම තවත් කිමිදෙමින්.ළමයා කටුවෙන් වැඩගන්නා හැටි තනිව උගනිමින්.


ප.ලි:සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා මට සහ සියළු ළමයින්ට....

Monday, April 4, 2011

කුමාරිකාවෝ 04





සිහිනය!

සුපුරුදු වේදනාකාරී අවදිවීම.සිටු කුලයේ මව සහ සිටු කුලයේම සිරි කාලකන්නි කුලකයේ පියානන් දැ.නිබඳ පැතූ සුරක්ෂිත නිවස සහ ලැබූ නිරස කලහකාරී සැන්දැවන්.අයාලේ යන සිත සමඟම වනගත වන සුරූපී නව යොවුන් කාය ශක්තිය.නුහුරු බව හා අඩු අත්දැකීම් නිසාවෙන් වනයේ මංමුලාව.සිත්තම් පටයක් ලෙස කඳුළු වැකි දෙනෙත් අභියස.
නිරන්තරව පැතූ සිටුකුලයේ පීතෲ ගුණවත් දයාර්ද බව හා අහිමි වූ එය ම.

සිහිනයෙන් අවදිව දෙනෙත් දල්වා අනන්තය දෙස බලාගත් ඇය.

මිතුරනි!
ලෝකය ගෝලාකාර වන්නේ හෝ හතරැස් වන්නේ ඔබගේ මගෙ අපේක්ෂා නිසා නොවේ.එය එසේ වීමට නියමිතවම ඇති නිසා.වැලැක්වීමට උත්සාහ කලද නැවැත්විය හැක්කෙක් නොවන නිසා.

කුමාරිකාව සිහිනයෙන් අවදි වුනා.ඇස්වල කඳුළු වියලෙමින්.මිතුරු ගිරවා කුමාරිගේ පය පාමුල.ඇය ආදරයෙන් ඔහු අතට ගෙන මුහුන සිප ගත්තා.

ගිරවාට ආරෝහ පරිනාහ දේහයක් සහිත,ගුණ ගරුක,බල සම්පන්න,පීතෲ ගුණ සහිත කුමාරයෙක් වෙන්නට බැරිද?

Sunday, April 3, 2011

කුමාරිකාවෝ 03



කුමාරිකාවෝ 01
කුමාරිකාවෝ 02

ඔන්න ඉතින් වැද්දා කුමාරිකාව කැලේ තනි කරලා දාලා යන්න ගියා .දැන් තනියට ඉන්නෙ අර ගිරා මිත්‍රයා විතරයි
.කුමාරියට හරියට සිහි කල්පනාවකුත් නැ.ගිරා යාලුවා බලාගෙන හිටියා.වැඩේ හරි යන පාටකුත් නැ.යන්න ගිය වැද්දා ආපහු ආවෙත් නැ.ගිරවා පියාඹලා ගියා.ඇත වතුර තිබුණ විලකින් වතුර ටිකක් හොටේට අරන් ඇවිත් කුමාරිගෙ මූණට ඉස්සා.නිල් මල් කඩාන ඇවිත් කුමාරිගෙ වටේට තිබ්බ.තමන්ට පුළුවන් මිහිරිම හඬින් ගයන්න පටන් ගත්තා.යාළුවොත් අඩ ගහගෙන කුමාරිගෙ දෙපාවල කම්මුල් තියාගෙන කුමාරිව උනුසුම් කරන්න ගත්තා.රසම පලතුරු ගෙනත් හොටෙන් මිරිකලා කුමාරිට බොන්න දුන්නා.

කාලෙ ගෙවුණා.කුමාරි හෙමිහිට අත පය හොලවන්න ගත්තා.ටික දවසකින් ගල් පොත්ත උඩම වාඩි වෙලා ඇත බලාගෙන හිටියා.අන්තිමටම කුමාරි පරණ කුමාරි ම වුණා.

ඔන්න දවසක් මහ රැ මැදියමේ කුමාරිට ඇහැරුණා.ගිරා යාළුවා ළඟ හිටියෙ නැ.කුමාරි ගල් ගුහාවෙන් එළියට ආවා.හඳ එළිය යට කවුදෝවාඩි වෙලා ඉන්නවා.ඇඟ කළුම කළු හැඩි දැඩි කඩවසම්!කොලපාට සේද සාළුවක් පනාවක් වගේ දේකින් පිරිමදිනවා.කුමාරි ගල්ගුහා දොරටුවේ පය පැටලිලා වැටෙන්න ගියා.අර ආගන්තුකයා එක පාරටම පැනලා කුමාරිව අල්ල ගත්තා.

ඒ ඇස්!
ඒ ඇස්!

කාගෙද?........................

Friday, April 1, 2011

කුමාරිකාවෝ 02


ඔන්න ඉතින් දැන් අපේ කුමාරිකාව තදබල විදිහට අසනීප වෙලා,බොහොම අසාධ්‍ය අඩියකයි ඉන්නෙ.වැද්දටත් මේ මොකුත් හිතා ගන්න බැ.මොකො ඉතින් උන්දා වැද්දෙක් නෙ.අනික ගැණු පරාණයක් කියලා ආස්සරේ කරලා තියෙන්නෙත් අපෙ කුමාරිකාව විතරනෙ.වැද්දා දන්නෙ මස් මාංස එක්ක ගනුදෙනු කරන්න නෙ.මේවගේ වැඩ වැද්දට නුහුරුයි.කොහොමින් කොහොමින් හරි අන්තිමට කුමාරිකාව ආපහු හිටිය තැනටම ගිහින් දාන්න අපේ වැද්දා තීරනේ කරනවා.

කුමාරිගෙය කියන්න පුළුවන් සියළු අටකලම්පන්න ටිකත් මල්ලක දාගෙන කුමාරිවත් උස්සගෙන ඔන්න වැද්දා කැලේ මැද්දෙන් යනවා.නානාප්‍රකාර දේවල් වැද්දට හිතෙනවා.කුමාරිව මුලින්ම දැක්ක හැටි, තමන්ගෙ පැලට එක්කගෙන ගිය හැටි, පුළුවන් හැටියට ආරස්සා කල හැටි.(දැන් මේ මරණාසන්න මොහොතේ කුමාරිව කැලේ තනි කරන්න වැද්දා ගත්ත තීරණේ හරිද?අනේ මන්දා .ඒකට නම් කතනදරේ කියන මටවත් හරි උත්තරයක් දෙන්න බැ.)

කොහොමින් කොහොමින් හරි දෙන්නා අර ගල් ගුහාවට ආව.ගෝණ හමක් එලලා කුමාරිකාව ගල් පොත්තක් උඩ තිබ්බ වැද්දා කැලේ ඇතුලෙ නොපෙනී ගියා.කුමාරිගෙ ගිරා යාළුවා ඇවිත් ඒ ගල් පොත්තෙම එහා පැත්තෙන් වැහැව්වා.