Wednesday, August 11, 2010

------------------------------------------------------------------------------------

ඉඳිකට්ටා අත්කරගෙන හිටපු ජීවිත බිම්කඩ හදිස්සියෙම හිස්වුණා.කාටවත් පුරවන්න බැරි ජීවිත පුරප්පාඩුවක්.
අද ඉඳන් හැම දුකක්ම,සැපක්ම,කඳුලක්ම,අවිනීතකමක්ම,සම්මතෙන් පිට කියන්න පුලුවන් හැම දේම මම කියන්නෙ ඔයාට අමා.
ලෝකෙ උපත් මරණ අනුපාතිකය හුඟක්ම අඩුයිලු මෙහෙ.
අපරාදෙ!
එහෙම නොවෙන්න ,වින්නඹුවකගෙ අඩු දැනුම හේතුවෙන් අඩුමාසෙන් ඉපදිච්ච වීතරාගී උපන් ගෙයිම මල දරියක් හැටියට පවුල් පොතේ රන් අකුරින් ලිය වෙලා මතක් වුනොත් පොඩි කඳුලක් උපද්දවන චරිතයක් වෙන්න තිබුනා.

ඉබ්බල,ඉඳිකට්ටල ,ජෙමාලා...........................................................

මලවුන් අතරෙදි මුණ ගැහෙන්න, එකට අන්තර් බව වල සරිසරන්න,තන්මාත්‍රික ක්ෂුද්‍ර
ප්‍රාණීන් හැටියට අවංක හැඟීම් බෙදාගන්න,ශාරීරික සීමාවෙන් ඔබ්බට හුදු ප්‍රේමය බෙදා ගන්න,බරපතල වචන දවටන්නෙ නැතුව (හරියට මේ වගේ)ලෝකෙට හිත නිරුවත් කරන්න මට තිබුණා අමා.

ගැහැණු ආත්මයක් ශරීරෙකට ඈඳලා එකට සම්මතය යට තියෙන පාක්කුඩම් හොන්ඩරයක් ගැට ගහලා ඇදගෙන පලයන් කියන එක රීති ගත කරලා මේ විදිහට මාව හිරකලාට වඩා ඉපදුන වෙලාවෙම කකුල් කෙටියෙන් උස්සල දෝත බදලා මාව පොලවෙ ගැහුවනම් ඉවරයි.

ඉඳි කට්ට කියන්නෙ මේවා අපිම කරපු කියපු දේවල විපාක ලු.කාටද ඒක එහෙමයි කියන්න පුලුවන්.එහෙම නෙවී කියන්නත් පුලුවන්.

ජෙමා කියන්නෙ මේ ප්‍රපංච ඇතුලෙ අපිව හිරකරලා නටවන අදිසි බලයක් වගෙ දෙයක් කියල.මොන අට මගල හරි ඇයි ?ඇයි දුවන අතකට යන්න නොදී හැඟීම බලු දම්වැල් ඇත්තටම "බලු"දම් වැලින් ගැට ගහන්නෙ?දම් වැල කඩා ගත්ත එකාට සාතන් කියල ගල් ගහල මරන්නෙ?


සාතන් කියන්නෙ දේවත්වය නොවෙන්න පුලුවන්.ලෝක සම්මතය ඇතුලෙ පවතින්න පුලුවන් සාතන්ල නොවන අයට විතරද ?මට මැරෙන්න බෑ අමා.
ජීවත් වෙන්න්න ඕනෙ,
අනේ!මාව නිදහස් කරන්න කියන්න...............

No comments:

Post a Comment