ස්ස්ස්ස්ස්ස්.....!

ඉතාම ඇත අතීතයක ,හරියට ම ප්‍රොමිතියස්ගේ කාලයටත් පෙර ,කුඩා දූපතක පිහිටි ප්‍රාන්ත රාජ්‍යයක හුරුබුහුටි යුවතියක් වාසය කලා.තරමක් උගත් ,නමුත් අප්‍රවේශම් කාරීව වචන හසුරුවන.ජීවිතයේ ඉතාම දරුණු යැ'යි තමන්ම කියාගත් හැලහැප්පීම් වලට මුහුණ දුන්න මේ කුමාරිට අහම්බෙන් දිනක් සුරදූතයෙක් මුණ ගැහුණා.සුරදූතයා කුමාරිකාව හඳුනා ගත්තා.ඇගේ දුර්වලකම් හඳුණා ගත්තා.නුදුටුවා සේ සිටියා.අවැසි විටෙක ,උපදෙස් පතනා විටෙක,උපදෙසුත් දුන්නා.වචනය හරිම බලවත්!යුවතිය අවබෝද කරගත්තා.

දිනක් සුරදූතයා සමඟ දේව හමුවකට යන්නට කුමාරිකාවට අවස්ථාව ලැබුණා.සබාව අසාමන්‍ය විදිහට නොසන්සුන් .දේව දූතයන් වචනවලින් දමා ගසමින් එකිනෙකාගේ හිතවත් කම් දවා ගනිමින් සිටියා.දේව සබාවක මිනිස් දුවකට කළ හැකි යමක් නැහැ.යුවතිය තම අතේ තිබූ බට නලාව හෙමින් වාදනය කරන්න පටන් ගත්තා.

සුරදූතයන් නිහඬ වුණා .නිහඬතාවය මැදින් මිහිරි සංගීත රාවය සුර හිත්,හිස් මතින් ගලාගෙන ගියා.පුරුදු සාමය ම නොවුනත් සියල්ලන්ටම සතුටින් විසිර යන්නට මග සැලසුණා.අන්තිමට දේව සබාවේ නායක තැන යුවතියට එහි සංගීත සපයන්නියගේ තනතුර පැපිරස් පත්‍රයක ලියා පවරා දුන්නා.

වචනය බලවත් !
ඇත්තයි.

ඒත් නිහඬ බව ඇතැම් විටෙක ඊටත් වඩා බලවත් ...... :)