Monday, June 28, 2010

පොතක් ලියන්න තරම් දක්ෂකමක් වත්,ලේඛන කලාව ගැන කරපු කිසිම හැදෑරීමක්වත් නැති එකේ මේ කතන්දර පොතක් කරන්නෙ මොකටද කියලාමයි උත්තරාට හිතුනෙ.අනෙක පිලිවෙලක් නැති කෑලි අමුණපු මේ කතාවට රහ කවල හැඩ දාල පොතක් කරන්නෙ කොහොමද?එක අතකට පොතක් ලියන්න කතාවක්ම ඕනේ යැයි?හිතේ තියෙන හැමදේම ලිව්ව කියල ඒක පොතක වෙනවයැ.නිකන්ම නිකන් ගිත හෑල්ලු කරගැනිල්ලක් විතරයි,පෑන අතට ගත්ත උත්තරා ඊලඟට කල්පනා කරන්න ගත්තෙ ඒ ටික.
ඉස්සර නං ප්‍රශ්ණයක් ආපු ගමන් කරන්නෙ උත්තරයක් ලැබුනත් නොලැබුනත් "රයන්"ගෙන් අහන එක.අවුරුදු ගානක්ම උත්තරාගෙ ප්‍රශ්ණ.උත්තර ,විසඳුම් රයන්ගෙ.ක්‍රියාත්මක කරන්නේ උත්තරා.
රයන්ට තමන්ගෙ ජීවිතේ එච්චර තැනක් දුන්නෙ ඇයි කියලා උත්තරාටත් පුදුමයි.ඒක ආදරේද?ආදරේ තමයි.ඒත් ඇයි එහෙනම් රයන් වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න බැරි?බැරි කමකුත් නැහැ.අවුරුදු පහක් කියන්නෙ පොඩි කාලයක් නෙවේ නෙ.උත්තරා අවුරුදු පහක්ම කලේ රයන් කියපු දේවල්.මින් ඉස්සරහටත් ඒක එහෙමමයි නෙ.ඉඳලා හිටලා පාරෙන් පිට පනින කෝච්චියක් වාගෙ උත්තරාටත් වලංගු නැති හිත පීලි පනිද්දි නම් උත්තරාට තරහයි.රයන් කියන දේ කරලා රයන්ගෙ හිත සතුටු කලාම ප්‍රශ්න නෑ නෙ.ඉඳලා හිටලා රයන්ට ටිකක කේන්ති යනවා තමයි.ඒත් පතන හැමදේම ජීවිතේදි ලැබෙන්නෙ නෑ කියලා තේරුම් ගන්න බැරිතරමේ පොඩි එකෙක් නෙවීනෙ උත්තරා.
ඇයි එහෙනම්?ඇයි මේ???රයන් ඕන කරන හැම දේම දෙද්දිත් උත්තරා පීලි පනින්න හදන්නෙ,නැහැදිච්ච කමද?ආදරේ නැති කමද?රයන්ගෙ ආදරේ උත්තරාගෙ හීන එක්ක නොගැලපුන එකද?
මන්දා,කොහොම වුනත් ජීවිතේ හරිය වරද කියලා දෙයක් තියෙනවද?

ඔක්කොම දමල ගහලා මම නැගිට්ටෙ පිරිත් පොත ගන්න.

No comments:

Post a Comment